Throwback time!

Het jaar is bijna om! Tijd voor een terugblik. 

We hebben best wat dingen gevierd dit jaar, en zowat alles veranderde. Nieuwe job, nieuw huis, nieuwe baby, nieuwe school, nieuwe crèche. Nieuwe gezinsdynamiek, dat is zeker.

We hadden er best wat schrik voor, voor al die veranderingen. Vooral ook voor P. die naar een nieuwe school moest. Ze had het zó leuk op haar vorige schooltje dat we ons echt al schuldig voelden dat ze moest veranderen. Nu, na vier maanden op de nieuwe school is het duidelijk dat ze zich op deze school al minstens even goed voelt als op de vorige.

Na het eerste oudercontact zijn we zo fier als wat naar huis gegaan. ‘P. is echt een heel sociaal, vriendelijk kind dat makkelijk nieuwe contacten legt’. Zálig om te horen! Ze gaat graag naar school, heeft veel vriendjes en is sinds een week ook nog eens getrouwd met een klasgenootje. That girl is on fire 😉

Grappig ook om te zien wat voor een echt mevrouwtje ze aan het worden is. Grappig en een heel klein beetje degoutant. Wie had ooit gedacht dat zelfs in de tweede kleuterklas de outfits van levensbelang zijn. Een tijdje geleden ben ik uit pure miserie nog wat extra kleedjes gaan halen omdat ze weigert een broek aan te doen. Tegenwoordig is een rok meestal goed (als gecombineerd met iets roze), een kleedje is altijd goed (tenzij helemaal zwart want dan is het blijkbaar een jongenskleed) en een broek dragen voor school voelt voor haar hetzelfde als dat het voor ons zou voelen om op crocs te gaan werken (ofte: she would rather die)

Los daarvan, topkleuter die P. Stiekem ook wel leuk om te zien dat ze haar identiteit volop aan het ontwikkelen is. Dat dat even gepaard gaat met rokjes en een overdosis aan roze neem ik er met plezier bij.

Voor E. was het eind oktober een spannend moment. Ze moest naar de nieuwe crèche en ik denk dat ze nog altijd blij is dat haar tante er werkt. De nieuwe mensen zijn nog niet echt haar beste vrienden en ik merk dat ze het best moeilijk heeft met die nieuwe omgeving en die nieuwe gezichten. Ook hier een giga schuldgevoel dat we ze hebben doen switchen van crèche, in de vorige was ze altijd super gelukkig. We gaan er van uit dat het gewoon een kwestie van wennen is 😊

Kleine zus doet het trouwens ondertussen super! Echt een vrolijk bolleke. Ik ga vaak van het werk over en weer om ze borstvoeding te geven en dat werkt voorlopig nog prima. We slapen ’s nachts gezellig samen en dus heb ik wel het gevoel dat we genoeg quality time hebben. De eerste weken vond ik het écht lastig en dacht ik vaak dat ik tekort schoot als mama omdat ik per se wilde gaan werken. Ondertussen hebben we min of meer een evenwicht gevonden en ben ik er ook helemaal oké mee om ze wat meer te missen.

Dat het dus een waanzinnig jaar was is ondertussen wel duidelijk. Het zotste dat we ooit meemaakten, maar ook zeker één van de mooiste! Alles is goed gegaan, iedereen is gezond en ons huis is best al wel naar onze zin. Meer moet dat niet zijn.

Wat het jaar helemaal af heeft gemaakt is de geboorte van mijn metekindje, Marcelle. Mijn beste vriendin is mama geworden en er is alleen maar liefde. Ik ben zó ontzettend fier op haar! En op Marcelle! En stiekem ook op Marcelle haar papa. Ze zijn al vanaf dag één zo relax met dat kleintje,  heerlijk om te zien.

En alles is mooi! Marcelle is mooi, haar kaartje is mooi, haar doopsuiker is mooi, haar spulletjes zijn mooi. Jullie zullen haar naam ongetwijfeld nog vaak zien passeren in de blog!

Ik wens mezelf voor volgend jaar een jaar zonder al te gekke veranderingen toe, ik wens jullie een fijn jaar, een goede gezondheid en alle geluk van de wereld toe!

Maak er een leuke oudejaarsavond van en tot in 2018!

Liefs,

Shana